یکی دیگر از انواع سازه های فلزی، سازه فولادی معلق است.
این سازه ها با سطوح افقی که در آن ها طبقات با استفاده از کابل های آویزان شده سهمی شکل با قدرت زیاد پشتیبانی می شوند، هستند.
قدرت یک سازه فولادی معلق از شکل کابل های قوی تاب دار سهمی شکل حاصل می شود.
برای کارآمدی بیشتر آنها، فرم سهمی گونه آن طوری طراحی می شود که شکل آن کاملاً نزدیک به فرم دقیق نمودار لحظه ای باشد. کابل تاب دار، تحت شرایط فشار متقارن دارای ثبات بیشتری است زیرا کابل قابلیت تغییر شکل جهت تنظیم کردن خود با فشار خارج از مرکز را دارد. این قابلیت در کابل باعث فشار ثانویه در سطح افقی و تغییر شکل بیشتر می شود. علت وجود انحنای سهمی گونه در سازه فولادی معلق، مقاوم سازی این سازه در برابر فشارهای خارج از مرکز یا جانبی مانند فشار ناشی از باد یا ارتعاش و مانند آن است.
از سازه های معلق برای ساخت پل هایی با دهانه های بلند و سقف ها استفاده می شود.
مهمترین مزیت سازه‌های معلق، فرم معماری آن است زیرا در طبقه همکف به جز در محدوده هسته مرکزی، فضایی باز و بدون عضو قائم وجود دارد. از آن جا که اعضای آویزان در کشش هستند و میتوان آنها را از فولاد با مقاومت بالا ساخت، این اعضا دارای مقاطع ظریفی هستند بنابراین کمتر مانع خواهند بود.
کاربرد سازه فولادی معلق
از این نوع سازه از انواع سازه های فلزی در ساخت عرشه پل، پل معلق و نیز در ساخت اسکلت سقف استفاده می شود.
البته از این فناوری برای ساخت انواع سایبان‌های فلزی و مسقف کردن پارکینگ‌های روباز و خطوط لوله نیز استفاده می‌شود.
سازه های معلق مزایای اجرایی نیز دارند. به عنوان مثال، هم زمان با اجرای هسته، طرح‌ها و اعضای آویزان، میتوان تاوه ها را در تراز زمین روی هم ساخت و سپس آنها دسته دسته بالا کشید و در محل خود قرار داد.
در سازه‌های فلزی معلق، عناصر اصلی تحمل کننده بار شامل سیم، کابل، زنجیر، دیافراگم ورقی شکل و غیره هستند که فقط تحت تأثیر نیروهای کششی قرار می‌گیرند.
سازه‌های معلق امکان استفاده کامل از خواص مکانیکی و مصالح را ممکن می‌سازند. وزن سبک آنها باعث می‌شود تا بتوان سازه‌هایی که دهانه بسیار بزرگی دارند را بسازیم.
نصب سازه‌های معلق نسبتاً ساده است. آنها بسیار ایمن هستند و معماری جالب و متمایزی دارند. از جمله کاستی‌های آنها شامل واکنش حرکتی بالا نسب به ورود نیرو و حساسیت زیاد به تغییر شکل تحت تنش‌های موضعی است. البته این کاستی‌ها ممکن است با نصب عناصر تثبیت کننده ای مانند سیم‌های فلزی، تخته‌های متقاطع، تیرهای تقویتی و همچنین پیش تنیدگی سازه رفع شود.
ساختارهای معلق ممکن است به صورت صفحه ای یا فضایی ساخته شوند. ساده‌ترین شکل ساختار صفحه است که کابل‌ها متصل به تکیه گاه است و عناصر معلق روی آن وجود دارد که فشار موضعی را تحمل می‌کنند.
